بررسی تغییرات رها شدن سایتوکینهای تومور نکروز تومور آلفا و اینترلوکین ۶ در هستۀ شکمی پشتی- جانبی تالاموس به دنبال درد ناشی از آسیب عصبی مرکزی ناشی از ضایعۀ الکتریکی مسیر نخاعی- تالاموسی جانبی در موش صحرایی نر به روش میکرودیالیز
نویسندگان
چکیده
هدف: با توجه به اهمیت نقش التهاب و سایتوکینهای پیش التهابی محل ضایعه بافت عصبی در ایجاد و تداوم درد ناشی از آسیب عصبی و وجود گزارشهای اندک در خصوص تغییرات غلظتی این عوامل در مناطق دورتر از محل آسیب، در این تحقیق تغییرات رها شدن سایتوکینهای فاکتور نکروز تومور آلفا و اینترلوکین 6 در هستۀ شکمی پشتی- جانبی تالاموس به دنبال درد ناشی از آسیب عصبی حاصل از ضایعه نخاعی در موش صحرایی بررسی شد. مواد و روشها: موشهای صحرایی نر از نژاد sprague-dawley و با محدوده وزنی 200-230 گرم انتخاب و پس از بیهوشی و لامینکتومی در قطعه نخاعی 10t-9t، تحت ضایعه مسیر نخاعی- تالاموسی قرار گرفتند. آلودینیای مکانیکی و حرکت حیوان 3، 7، 14، 21 و 28 روز پس از ضایعه بهترتیب با استفاده از تارهای وونفری و آزمون میدان باز در هر دو گروه ضایعه دیده و کنترل شم ارزیابی شد. غلظت اینترلوکین 6 و فاکتور نکروز تومور آلفا نمونههای دیالیزی هسته شکمی پشتی- جانبی تالاموس طی چهار هفته بعد از آسیب نخاعی با روش الایزا تعیین مقدار شد. نتایج: آسیب مسیر جانبی نخاعی- تالاموسی موجب کاهش آستانه درد مکانیکی در هر دو پای خلفی حیوان شد به نحوی که دو هفته بعداز آسیب، آستانه عقب کشیدن پا در گروه دارای ضایعه تفاوت معنیداری نسبت به گروه شم نشان داد (05/0p<). آسیب مسیر نخاعی- تالاموسی جانبی تأثیری بر عملکرد حرکتی حیوانات نداشت. در بررسی میکرودیالیز، میزان فاکتور نکروز تومور آلفا هسته شکمی پشتی- جانبی در روزهای 3 و 7 بعد از آسیب کاهش معنیداری نسبت به گروه شم نشان داد (05/0p<) ولی با افزایش تدریجی به میزان پایه قبل از آسیب نزدیک شد. غلظت اینترلوکین 6 در نمونههای دیالیزی روز 21 بعد از آسیب افزایش یافت و اختلاف معنیداری با گروه شم داشت (05/0p<). نتیجهگیری: بهنظر میرسد تخریب مسیر آورانهای درد در نخاع موش صحرایی، موجب تغیییر در تولید عوامل التهابی در مناطق فوق نخاعی دورتر از ضایعه میشود. این تغییرات احتمالاً موجب افزایش تحریکپذیری نورون‌های پسسیناپسی در مسیر تالاموسی- قشری و در نهایت به کاهش آستانه درد و بروز درد ناشی از آسیب عصبی مداوم منتهی میشود.
منابع مشابه
تغییرات نیمرخ لیپیدی، اینترلوکین -6 و عامل نکروز تومور آلفا در موشهای صحرایی نرپس از 8 هفته تمرین هوازی
فعالیت هوازی به عنوان یک عامل اثرگذار بر عوامل التهابی و نیمرخ لیپیدی مورد توجه است، تحقیق حاضر به بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر پروتئین های IL-6،TNF-α و نیمرخ لیپیدی در موشهای نر صحرایی می پردازد. بدین منظور 18 سر موش صحرایی نر سالم و بالغ انتخاب و به دو گروه کنترل(N=8) و آزمودنی(N=10) تقسیم شدند. تمرین هوازی به مدت 8 هفته،هفته‌ای 3 جلسه 27 الی 32 دقیقه، با شدت 80-60 درصد VO2max(سرعت m/min...
متن کاملاثر تخریب الکتریکی یک طرفه زیر بخش های پشتی و جانبی هسته پاراجیگانتوسلولاریس تنه مغزی بر شدت درد موش صحرایی
زمینه : هسته پاراجیگانتوسلولاریس (PGI) از تشکیلات مشبک بصل النخاعی – پلی است که نقش مهمی در پردازش درد دارد. برخی تحقیقات نشان داده اند که فعال شدن نورون های PGI موجب مهار شدن پیام های حس درد در سیستم عصبی مرکزی (CNS) می شود. هدف : این تحقیق به منظور تعیین اثرات تخریب الکتریکی یک طرفه زیر بخش های پشتی و جانبی هسته PGI نیمه چپ تنه مغزی بر درد حاد و مزمن ناشی از تزریق فرمالین در پای راست موش های ...
متن کاملبررسی اثر کوئرستین بر آسیب های کبدی و کلیوی ناشی از متوترکسات در موش صحرایی نر
Abstract Background and purpose: Methotrexate as a chemotherapy drug causes chronic liver damage, infiltration of neutrophils, oxidative stress, and direct renal tubular damage. Quercetin is a flavonoid with antioxidant and anti-inflammatory properties. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of quercetin on eliminating the liver and kidney toxicity of methotrexate. M...
متن کاملنقش هسته پشتی- جانبی تالاموس درطول حملات تشنجی غیابی
مقدمه: صرع غیابی شاخص، نوعی از صرع ژنرالیزه و غیرتشنجی می‌باشد. ویژگی اصلی این حملات یک اختلال ناگهانی و مختصر در هوشیاری است. اختلالات در حلقۀ تالاموکورتیکال، نقش مهمی را در بیماریزایی تشنج‌های غیابی ایفاء می‌کنند. اگرچه هنوز مشخص نیست که کدام قسمت از این شبکه آغازگر تشنج است. هدف این مطالعه بررسی نقش نورون‌های هستۀ پشتی -جانبی تالاموس در طول تخلیه‌های نیزه و موج‌ها در موشهای صحرایی نژاد WAG/...
متن کاملبررسی نقش هیپوتالاموس جانبی در تأثیر استرس بر تشنج ناشی از ptz در موش صحرایی نر
مقدمه: تشنج ممکن است راه¬اندازهای مختلفی داشته باشد؛ با این حال، برای دهه¬ها، استرس به طور معمول و مداوم به عنوان راه¬اندازی برای رویداد تشنجی مورد شک بوده است. محور هیپوتالاموس هیپوفیز آدرنال (hpa) ممکن است دلیل مهمی برای کنترل تشنج باشد و هورمون رهاسازی کورتیکوتروپین (crh) هماهنگ کننده¬ی اصلی پاسخ¬های رفتاری و اندوکرین به استرس است که در بعضی از مدل¬ها شدت تشنج را افزایش می¬دهد. هدف: در این...
15 صفحه اولمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
عنوان ژورنال:
پژوهش های آسیب شناسی زیستیجلد ۱۶، شماره ۴، صفحات ۸۳-۹۷
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023